“Wie schrijft die blijft.” Onder deze oude gezegde schrijf ik af en toe mijn ervaringen op in de vorm van kleine anekdotes. Als dokter heb ik het voorrecht om even deel te zijn van iemands leven. Daardoor kom je situaties tegen waarin verdriet, leed maar soms ook humor uitgedeeld worden. Deze bijzondere situaties deel ik graag met u. Om wille van privacy redenen heb ik alle personages geanonimiseerd, waardoor deze niet zijn terug te leiden.
#6: Tuinman
Patiënten vinden mij soms erg jong. Sommige gaan dan iets wat vreemde vragen stellen.
Zoals: “Heeft u hier wel voor gestudeerd?”
Ik antwoord dan: “nee hoor, dit is de eerste keer dat ik dit doe. Ik ben normaal altijd tuinman maar klus op de donderdag wat bij als huisarts…“
#7: Ik geef licht
Ik ben op visite bij een 70 jarige oude man met 11 verschillende medicijnen.
Nadat ik hem heb beoordeeld zeg ik dat er tijdelijk nog een tabletje bij moet.
Hij zegt: “Al die chemische middelen die ik moet innemen. T’ is een wonder dat ik nog niet licht geef!”
#8: Lekker roddelen
Ik doe visite in een verzorgingstehuis en loop langs een stel wijze oude dames die ik een goede dag toewenst.
Als ik de kamer uitloop hoor ik nog net de nieuwe koers van het gesprek:
Mevrouw 1: “Wat een jonge dokter.“ (…)
Mevrouw 2: “Wel een leuke dokter..”
#9: goed verhaal, lekker kort
Ik: “vertel, wat kan ik voor u doen?”
Patiënt: “Is dit plekje eczeem? En kan ik daar deze zalf opsmeren?”
Ik kijk en zeg: “ja dat klopt.”
Patiënt: “nou, dat was het eigenlijk…”
#10: Simpele huisdokter
“Wat voor werk doe je dan?”
“Ik ben huisarts.”
“Leuk, en wil je dan nog specialiseren of blijf je gewoon huisarts?”